اهواز برای زندگی

اهواز شهری در جنوب ایران به مساحت 318 کیلومتر مربع است. بر اساس سرشماری سال 2011، جمعیت آن 1،112،021 نفر بوده است. براساس نظرسنجی سازمان بهداشت جهانی در سال 2011، اهواز بدترین آلودگی هوای جهان را دارد.

اهواز در حاشیه رودخانه کارون و در مرکز استان خوزستان واقع شده است. ارتفاع متوسط ​​این شهر از سطح دریا 20 متر است. این شهر بزرگترین شهر خوزستان است و به عنوان پایتخت آن منطقه به شمار می رود.

سایت آس چارتر، معتبرترین سایت ارائه دهنده فروش بلیط هواپیما تهران به اهواز در ایران می باشد که می توانید در هر ساعتی از روز بلیط خود را از این سایت خریداری کنید.

تاریخ اهواز

اهواز تشبیه «آواز» و «آواجا» است که در کتیبه داریوش آمده است. این کلمه در کتیبه نقش رستم به صورت «خواجه» یا «خوجه» نیز آمده است.

این شهر که ابتدا اورمزد اردشیر نام داشت، در نزدیکی آغاز سلسله ساسانی در جایی که مورخین معتقدند محل شهر قدیمی تاریانا، شهری قابل توجه تحت سلسله هخامنشیان ایرانی، یا شهر آگینیس که در یونانی به آن اشاره شده است، ساخته شد. منابعی که نیارخوس و ناوگانش وارد Pafitigris شدند. یا توسط اردشیر اول در سال 230 (نک. دائرةالمعارف ایرانیکا، مقدسی و دیگران) یا (به نقل از فارسی میانه شهرستانیها ی Ērānšahr) توسط نوه او هرمزد اول تأسیس شد. نام این شهر یا ترکیبی از نام اردشیر با نام زرتشتی خدا، اورمزد یا هرمزد با نام پدربزرگش بوده است. این شهر مقر استان شد و به عنوان Hūmšēr نیز شناخته می شد. در زمان ساسانیان یک سیستم آبیاری و چندین سد ساخته شد و شهر رونق گرفت. سدهای بند بالا رود، بند میزان، بند برج عیار و بند خاک از نمونه هایی از سدهای دوره ساسانی هستند. این شهر جایگزین شوش، پایتخت باستانی سوسیانا، به عنوان پایتخت آن زمان خوزستان شد.

شهر دو بخش داشت. اشراف شهر در یک قسمت زندگی می کردند و در قسمت دیگر تجار ساکن بودند. هنگامی که اعراب در سال 640 به این منطقه حمله کردند، بخشی از شهر که محل سکونت اشراف بود ویران شد، اما بازار ایالت خوز، منطقه تجاری، هوج استانواچار، دست نخورده باقی ماند. از این رو شهر به سوق الاحواز تغییر نام داد، «بازار خوز»، ترجمه ای نیمه تحت اللفظی از نام فارسی این محله – اهواز جمع عربی شکسته حوض است که از اصطلاح فارسی باستان برای مردمان بومی ایلامی گرفته شده است. ، هوجه (باقی مانده در خوزیگ قرون وسطی «خوز» و خوزستان امروزی «ایالت خوز»، همانطور که لغت نامه دهخدا آورده است.

در دوران امویان و عباسیان، اهواز به عنوان مرکز کشت نیشکر و محل سکونت بسیاری از علمای سرشناس رونق یافت. مورخان و جغرافی دانان معتبر قرون وسطی از جمله ابن حوقل، طبری، اصطخری، مقدسی، یعقوبی، مسعودی و مستوفی قزوینی درباره آن بحث می کنند. در نزدیکی آکادمی گاندیشاپور قرار داشت، جایی که گفته می شود بیمارستان آموزشی امروزی برای اولین بار در آنجا تأسیس شده است.

اهواز در حملات خونین مغول در قرن 13 و 14 ویران شد و متعاقباً به یک روستا تبدیل شد. سد و کانال های آبیاری که دیگر نگهداری نشدند، فرسایش یافتند و سرانجام در اوایل قرن نوزدهم فروریختند. در این زمان اهواز عمدتاً توسط خژی‌های اصلی (پارسی‌ها) و تعداد کمی از صابیان سکونت داشت. اگرچه بیشتر مهاجران عرب از شهر گریختند، اما تعداد کمی ماندند. برخی از کشت های جزئی ادامه یافت، در حالی که همه شواهد از کشت های نیشکر در منطقه هفت تپه در شمال اهواز همچنان ادامه دارد، اگرچه خرابه هایی از کارخانه های نیشکر مربوط به دوران قرون وسطی باقی مانده است. خرابه های متعددی از آسیاب های آبی نیز در شوش و شوشتر باقی مانده است.

در دهه 1880، در زمان حکومت قاجار، رودخانه کارون لایروبی شد و دوباره برای تجارت باز شد. یک خط آهن نوساز از کارون در اهواز عبور کرد. این شهر دوباره به یک چهارراه تجاری تبدیل شد که ترافیک رودخانه و راه آهن را به هم متصل می کرد. ساخت کانال سوئز تجارت را بیشتر تحریک کرد. شهر بندری در نزدیکی روستای قدیمی اهواز ساخته شد و به افتخار ناصرالدین شاه قاجار بندر ناصری نام گرفت.